Inspiratie voor dit gedichtje, een gesprek tussen vader en zoon in de prachtige film Call me by your name die recht naar mijn hart ging.
ONVERSLIJTBAAR
Geschopt
vertrapt
geslagen
verslagen
soms, voor even
Gestreeld en
innig omhelsd
geraakt
tot in het diepste
van al haar vezels,
doch onvermoeibaar
zo veerkrachtig
dank ik haar
voor het schone
altijd voor ogen
haar vreugde
die me altijd stuwt
zo vol
met hoop
nooit bitter
want
zonde is het
zo een versleten hart,
zo zo zonde.
Laatst hoorde ik een goeie vriend vertellen over hoe onmisbaar bepaalde vrienden in zijn leven zijn. Onmiddellijk kwam het woordje ‘verbinding’ bij me op. Daaruit ontsproot volgend gedichtje.
VERBINDING
Een woord.
Een lach.
Een blik.
Begrepen
soms
in één luttele seconde.
Soms ook even niet,
maar
bewust of onbewust
altijd gevoeld.
GROEIPIJN
mist
en flarden
dansen
op en neer
in mijn hoofd
zakken
naar mijn hart,
al even rommelig
mijn buik
koud en dof
en weer naar boven
helemaal
heen en weer
eenzaam is ze
die reis
door de pijn
alsof je
even alleen moet
om weer samen te zijn
GOED GENOEG
Ik
ben
genoeg
hoef
niemand
te zijn
niets
meer
te worden
alles
is
al in mij
de rest,
een illusie
In een workshop ‘coachen onder de waterlijn’ die ik onlangs volgde via een van de stages die ik doorloop in het kader van een re-integratietraject hoorde ik volgende uitspraken: “Wie van gedachten kan veranderen, kan van leven veranderen.” Of nog: “Wat je doet, komt voort uit wat je denkt.”
Gedachten zijn inderdaad heel krachtig. Ze kunnen bepaalde patronen levend houden of net tenietdoen.
Al heel mijn leven ben ik diegene met allerlei angsten. Van faalangst tot spreekangst tot sociale angsten. Dat is wat ik mezelf al die tijd voorhoud in elk geval.
Afgelopen woensdag had ik voor een van de modules in mijn opleiding gezondheidscoach een spreekbeurt. Al maanden van op voorhand had ik daar zenuwen voor. Naarmate dat de tijd verstreek en ik meer zicht kreeg op wat ik wou brengen, kwam er ook spreekgoesting bij. Want dat is het bizarre. Ik denk niet dat er iets meer ambivalent aanwezig is in mijn leven dan die spreekangst en spreekgoesting. Er wordt weleens gezegd dat je het meest angst hebt voor dat waar je het meest naar verlangt. In dit geval kan ik dat ronduit beamen.
Momenteel primeert die spreekangst nog wat meer dan de spreekgoesting, maar ik merk dat daar een verschuiving in komt. Omdat er in mijn mindset iets aan het veranderen is. Als ik de perfectionist in mij aan het woord laat, wil die nog wel vitten op de dingetjes die volgens mij beter konden, maar als ik lief ben voor mezelf, kan ik zeggen dat die spreekbeurt best goed ging.
Ondertussen heb ik met mezelf iets afgesproken. Ik ga trachten om mezelf niet meer in dat hokje te duwen. Van diegene met allerlei angsten. Ik herschrijf mijn verhaal en word een Inge die zichzelf ziet als iemand die wel van alles durft. Die in staat is om, wat ze ook maar wil, te veranderen.
Net zoals ik me al een tijdje meer richt op ‘gezond zijn’ dan op het ziek zijn. Zelfs op dat eerste niet te veel, want een krampachtige of maniakale focus op het goede blokkeert de natuurlijke levensstroom evengoed.
Ik laat los en verander onderweg wat ik kan veranderen. Doe wat ik kan en zie wat daaruit voortvloeit. Als je actie onderneemt, ontplooit de weg zich sowieso als vanzelf. Vanuit zijn ontstaat doen.
We doen stille voort 😉
WAT ALS
Wat als haren ontbenen
gangbaar was,
hoe zou het opwaaiende zomerjurkjes vergaan?
Wat als kleine kinderen geruisloos liepen
ouders almaar rond renden
hun voeten luid en stevig op de grond plantend
Wat als de tijd plots achteruitliep
naar een omgekeerde toekomst,
voor alles een tweede kans
Wat als wij echt het personeel waren
van onze hond en kat,
zij de lakens uitdeelden
Wat als onze handen onze voeten waren,
de aarde opsnuiven dagelijkse kost was
of wat als
alles louter energie was
niets tastbaar
geen enkele vorm bestond
we communiceerden
louter met bewustzijn
Wat als
al dat alles
dan ook maar gewoon was
wat het was,
een leven
zoals ook nu
oneindig creatief
oneindig veel kansen
Het is
wat het is,
doch wij de scheppers.
Het belang van gevarieerde voeding. Er wordt wel vaker op gehamerd. Echter vaak blijft de uitleg over het waarom nogal vaag. In dit artikel ga ik er graag dieper op in, gevoed met mijn eigen ervaring hierin.
Een dik jaar geleden ging ik naar een lezing van Sonja Kimpen. Wat een kracht kwam er uit dat kleine madammetje. Los van hoe ik haar ervoer als mens gaf ze superveel interessante tips over voeding en beweging, naast enkele eyeopeners die ik nooit zal vergeten. Als je de kans krijgt ooit een lezing van haar bij te wonen, zeker doen.
Een van de dingen die ze vertelde was dat je per week 60 verschillende voedingsstoffen zou moeten eten als je je gezondheid een plezier wilt doen. 60, piece of cake dacht ik. Euh cake, ik dacht het niet. Ze had het over 60 enkelvoudige, onbewerkte en gezonde ingrediënten. Denk dus eerder in genre tomaat, stukje vlees, zonnebloempit, appel, melk, eitje, … Een cashewnoot en een amandelnoot gelden dan wel weer voor twee afzonderlijke voedingstoffen.
Nu, ik dacht dat ik heel gevarieerd at en in de twee weken dat ik het bijhield zal ik wellicht nog een tikkeltje meer mijn best gedaan hebben waarna ik telkens aan ca. 40 kwam. Dus toch wel enige creativiteit en goeie wil mee gemoeid om dit te bereiken.
Opschrijven doe ik niet meer, maar ik houd het wel in mijn achterhoofd. Alhoewel er momenten geweest zijn in de tussentijdse periode dat ik het niet zo nauw nam. Ken je het? Je houdt erg veel van bepaalde ingrediënten en beetje uit gemakzucht ook komen die vaak terug. Hoef je niet na te denken over wat er op tafel moet komen. Bij mij zijn dat bv. avocado en feta, ‘toevallig’ allebei lekker vettig en peppen zo je maaltijd op.
Nu ik zelf weer op mijn voeding let omdat ik wil afslanken, ben ik ook weer meer bezig met de gezondheidsaspecten op zich. Zoals het belang van gevarieerde voeding.
Binnen dat variëren van voedingsmiddelen is het ook van belang om van alle kleuren groenten en fruit regelmatig wat te eten. Om zo alle waardevolle nutriënten binnen te krijgen. Bv. geel en oranje leveren veel betacaroteen dat in het lichaam omgezet wordt naar vitamine A. Zo zijn groene bladgroenten goede leveranciers van calcium wat dan o.a. weer interessant is voor de botaanmaak, enz.
Om goed te variëren kan je er voor het ontbijt bijvoorbeeld voor kiezen om drie favoriete ontbijtjes te bepalen die je om de drie dagen afwisselt. Dus bv. op maandag havermoutpap, op dinsdag boterhammen, op woensdag yoghurt met fruit, op donderdag havermout, op vrijdag boterhammen, op zaterdag yoghurt met fruit en zondag een extraatje met bv. pistolets of croissants.
Op die manier moet je lichaam telkens weer wennen aan wat het moet verwerken. Meer verwerken is een beter werkend kacheltje en dus meer calorieën verbranden. Zo kan je ook variëren in fruitsoorten of in lunch en avondeten met verschillende soorten vlees, vis, groenten en koolhydraten.
Als je niet genoeg binnenkrijgt van wat je lichaam nodig heeft, zal je blijven graaien en snaaien omdat het blijft op zoek gaan naar een gevoel van voldaan, verzadigd zijn.
Mocht je het nut van gevarieerde voeding nog niet volledig uit bovenstaand betoog gefilterd hebben, geef ik de voordelen nog even op een rijtje:
-afslanken omdat je metabolisme beter functioneert
-gezonder omdat alle processen van je lichaam krijgen wat ze nodig hebben
-minder honger omdat je bloedsuikerspiegel meer in balans is
Een laatste tip die ik graag kwijt wil. Ook al is het belangrijk om goed te variëren zou ik per maaltijd niet meer dan drie verschillende groentes combineren. Uit ervaring weet ik dat als ik teveel op een bord kwijt wil dat het heel moeilijk wordt om na een tijd nog te variëren van maaltijd naar maaltijd, wat eigenlijk logisch is. Dan lijkt het of alles op elkaar lijkt en je altijd hetzelfde eet. Bovendien vraagt het heel veel van je spijsverteringsstelsel als je te veel combineert, wat dan weer ten koste gaat van je energie.
Ik wens jullie veel variatie, een slanke lijn en een goeie gezondheid! Ik ben alvast op weg, en doe zoals gewoonlijk stille voort 😉
